بیهوشی

امروز رفتیم دکتر بیهوشی.هر مامانی که میومد ، شکمش دومتر از خودش جلوتر بود ومن به تو نگاه میکردم که خودتو زیر شالم قایم کرده بودی.کمی ناز میکردم و با ادا رو صندلی جابجا میشدم که بگم منم خوب نی نی دارم و دارم مامان میشم.الهی قوربون پسر گلم برم که مامان و اصلا اذیت نمیکنی و قرار بعد بدنیا اومدنت هم همینطوری آروم و مهربون باشی.خانم دکتر کلی حالمونو پرسیدو گفت که وضعیتم برای بیهوشی عالیه ،اما اگر خدای ناکرده سرما بخوریم نمیتونم بیهوش بشم و همش به همون روز عمل و سلامتی من داره. دکتر با مهربونی ، جنسیت و اسمت و پرسید و کلی نازت کرد.از عوارض بیهوشی روی تو پرسیدم و گفت که هیچ خطری نداره و نیم ساعته من بهوش میام.

تو این یه هفته خیلی مواظبم که سرما نخورم و بتونم با خیال راحت تورو بدنیا بیارم.امشب ساعت دوازده و نیم خوابیدیم و خیلی برای ما که عادت به شب بیداری داریم زود بود.اما ساعت 4 صبح به بهانه دستشویی بیدار شدیم و حالا هم هردو پای کامپیوتریم.مامان بزرگی قرار با دایی نوید ساعت 6 و نیم بیان خونمون و فکر کنم تو بیقرار اومدن اونایی که الان بیدار شدی...